روابط عمومی‌ در پی‌ارتباط دو سویه‌ با مخاطب‌ بوده و صرفاً به‌ دنبال‌"اطلاع‌رسانی‌" نیست‌، بلکه ‌مکمل‌ این ‌فرآیند را "اطلاع‌ یابی‌"می‌ داند. در واقع‌، روابط عمومی‌از طریق‌"اطلاع‌یابی‌" بر اهمیت‌ تأثیرپذیری‌از افکار عمومی ‌صحه‌ می‌گذارد.

روابط عمومی، مجموعه‌ ای از عملیات ارتباطی آگاهانه مبتنی بر برنامه و تحقیق است که با استفاده از شیوه‌های علمی و هنری به دنبال ارتباط با مردم و اطلاع یابی از نظرهای آنان، تجزیه و تحلیل گرایش‌های مخاطبان و افکار عمومی به منظور گفتگو با آنان برای رسیدن به تفاهم با کاربرد روش‌ها و ابزارهای ارتباطی نوشتاری، گفتاری، دیداری و شنیداری است.

روابط عمومی در هر سازمانی، سامانة برقراری ارتباط مؤثر ، نزدیک و سازنده مدیریت آن سازمان با دیگر بخش ها اعم از بخش های درونی یا بخش های بیرونی محسوب می شود. با برقراری این ارتباط به نحو شایسته امکان تطابق بروندادهای یک سازمان با نیازهای بیرونی فراهم می شود. فرآیندی که علت وجودی پیدایش و استمرار حیات آن سازمان محسوب می شود. روابط عمومی درحقیقت، ابزار دوگانه ای است که از یک سو باعث آگاهی مدیران از محیط پیرامون آنها می شود و از سوی دیگر باعث انعکاس درست فعالیت آنان به جمعیت مخاطب می گردد. برقراری این ارتباط دوطرفه در هر سطحی، مترادف سطح توفیق روابط عمومی است