اخلاقیات یکی از مسائل حاد در روابط عمومی بوده و هست. از آنجا که به روابط عمومی اصولاً به چشم نوعی مهارت یا عمل نگریسته شده، به تناسب آن اغلب دل مشغولی ها برای اخلاقیات بر نحوه عمل اخلاقی روابط عمومی متمرکز گردیده است. این واحدها به همان اندازه که نقش اصلی در ارتباطات شرکتی دارند، در راهبری جنبه اخلاقی سازمانی نیز نقش عمده ای ایفا می کند.

از آنجا که ماهیت انسان بدون ارتباط میسر نیست و تعالی انسان به نحوی در نحوه ارتباط او با همه موجودات، علی الخصوص سایر انسان ها به عنوان اشرف مخلوقات مستتر است، پس هدف نهایی روابط عمومی، رشد انسان ها از طریق ارتقاء سطح معرفت اوست. لذا اصول زیر به عنوان رسالت در روابط عمومی ملحوظ نظر قرار گرفته و تعهد به اجرای آن ضروری می باشد:

– اعتقاد به کرامت انسانها و تلاش هر چه بیشتر در جهت سطح تکریم مخاطبین سازمان.

– برقراری ارتباط چند سویه و هم سنگ و بدون هرگونه تبعیض بین مردم و سازمان.

– اعتقاد راسخ نسبت به حق مردم جهت کسب اطلاع از وضعیت و اقدامات سازمان و همچنین لزوم انعکاس نظریات، پیشنهادات و اطلاعات آنان به مسئولین سازمان.

– برنامه ریزی و تحقیق در جهت ایجاد پل ارتباطی قوی تر بین مخاطبین و سازمان با استفاده از شیوه های علمی و هنری.

– سهیم سازی مردم و مخاطبین سازمان در تصمیم سازی و اجرای برنامه های درون سازمانی و برون سازمانی.

– تلاش در جهت سوق دادن قوانین، امکانات و توانمندیهای سازمان به سمت نیازهای واقعی مخاطبین.

– رعایت اصول اخلاق حرفه ای و تأکید بر موازین شرع مقدس در برخورد با مخاطبین.

– تلاش در جهت ایجاد تفاهم متقابل بین مدیریت و پرسنل از طریق گفتمان متقابل و ترویج شیوه های ارتباطی بین پرسنل ومدیریت.

–اطلاع رسانی و اطلاع یابی و گزارش دهی جریان امور، رخدادها و فعالیتها به مخاطبان درون سازمانی و عموم مردم در راستای این نکته که دانستن و آگاهی حق طبیعی همگان است.